Yıl 2007-2008... O zamanlar lise 2. sınıftayım...

Okulun ilk senesi bitmiş , arkadaşlıklar kurulmuş , manitalar tavlanmıştı. Lisenin ilk senesinden sonra , lise 2 efsane güzel geçiyordu amk.Ece diye sarışın taş bi manita yapmıştım , okulun cool çocuklarından olmuştum , hatta lise son kızlar falan çıkma teklifi ediyodu bana , neyse amk...

O zamanlar kendi aramızda bin bir tayfa kurmuştuk. Herkes birbirine binlik yapardı , sınıfça güle katıla izlerdik biz de.

Bir gün edebiyat da sözlü oluyoruz. Hoca tam bir din aşığı amk. Adam bütün ders boyunca bize din anlatır , sonra kol gibi edebiyat soruları sorardı. Neyse sıra bana geldi sözlüde.

Güven diye bin bi arkadaşım vardı. muallaknin mizah anlayışı tıpkı bizim bıyıklı genç forvet gibiydi amk. muallak bıyıklı da bana hep Güven'i hatırlatır , neyse.

Hoca bana Terkib-i Bent i kim yazmıştır diye soru sordu , apışıp kaldım tabi ki.Kerem Bursin misali "ııımmm , eeeee , ooommm" diye kem küm ederken bu muallak bana

"Behçet Nacar kanka... " dedi.

"Emin misin lan ?" diye kafamı salladım , bu bin de eminim eminim dedi.

Ben de hocaya "Behçet Nacar" dedim.

Hoca birden sinirlendi amk... Çık dışarıya dedi.

zütüm ata ata çıktım koridora , hoca bir sağdan tokat atıyo bir soldan tokat atıyo
"Demek benle dalga geçiyosunuz he , al sana behçet , al sana nacar" diye diye amıma koydu koridorda.O gün benim manita da nöbetçiydi , o da izledi dayak yiyişimi aq.

Meğer bu huur çocuğu Güvenin söylediği isim , yani Behçet Nacar "Parçala Behçet" deki Behçet imiş aq.

Yediğim en efsane dayaktır , bu da böyle bi anımdır