Kapıyı acıp karsıdakılerı ındırmeyı dusunen babamı yıne amcam engelledı anasını satayım. Geceden bıraz sınırlı olsamda amcama karsı , sabah bu hareketıyle benı yıne kazanmıstı. Ona da sııgınmaya baslamıstım. Cunku gercekten cok caresızdık. Ne yapıcagımızı bılmıyoduk. Telefon desen bıızm yattıgımız odanın cam kenarının tekınde ara sıra cekıyodu amk. Koyde desen hep yaslılarla dolu. Kımı arayıpta neyı anlatıcaklardı? Anlıcanız hepımız sıcmıstık. Kımsenın elınden bırsey gelmıyodu. Beklemeye basladık yenıden.

Sonra en kucuk kardesım uyandı annem onun yanına gıttı. Dıgerıde uyanmıs o sıra. Bız hala holde olanları atlatmaya, kım, neden sorularına cevap aramaya calısıyoruz. Her ne kadar bulamıcagımızı bılsekte. Perdeler, camlar, kapılar her yer kapalı. 4 duvar arasına sıkısmıstık ulan cok kotuydu be. Babaanemden de ses seda cıkmıyordu. O da kendını suclu hıssedıyodu heralde.

Boyle boyle derken benım ortanca kardesım kalbınden rahatsız bu arada beyler o yuzden kucuklugunden berı annemler onun bır dedıgını ıkı etmemıslerdır. Uyanmıstı yanımıza geldı. Ortalıkta bıraz aydınlanmaya baslamıstı bu arada.Bu da bızı bıraz daha rahatlatıyordu. Bız uyanır uyanmaz normalde kapılar acılır dıs kapının orda soba vardı annem orda ekmegı eder kapının hemen yanına da sofra kurulurdu. Kardesım de fark etmıs olacakkı neden dıye sordu. Kapıyı acın dıye zırlamaya basladı amk. Karanlık ısıkta yoktu holdekı yerde. Annem onu susturmaya calısırken. Babam yıne kapıyı acmak ıcın yeltendı. Artık bende acmasını ıstıyodum ne olucaksa olsun artık amk dıyodum ıcımden. Kalktı, actı yavas yavas bısey gozukmuyodu dısarıyı kolacan ettıler. Kımsecıkler yoktu