Yolda yürüyoruz. Tabiki gayet resmiyiz ama yan yana yürümek bile yetiyor bana. Çok fazla konuşamıyorum o kendinden emin adımlarla yürüyor. Ben ürktükçe o daha bir cesaretle üstüme geliyor. Ben kendimi çekiyorum o daha fazla geliyor. Galiba gerçekten bağlanıyordum. Yollarda onlarca insan var ama sanki sadece o yürüyor başka bir şey gözümü görmüyor.

Birkaç dakika yürüdükten sonra yanıma usulca sokuldu yavru ceylanım.Ne yapacak diye merak ediyorum ama bir şey yapmasına gerek dahi yok. O kaldırımda beraber yürümemiz bile yeterli. Bağırmak istiyorum mutluyum lan ben. Ben bu kızla mutlu olacağım. Kimse de engelleyemeyecek. Benim elim cebimde kolum ile gövdem arasında da biraz mesafe var. Bir baktım koluma girmeye çalıştı ve başardı. Ben çok şaşırmıştım. Yüzüne baktım usulca gülüyor. O güldükçe çiçekler filizleniyor. Gülüşü hasta bir insana şifa duyguları olmayan bir adama aşk... Sanki o güldükçe dünya dönüyor ve insanlar daha da mutlu oluyor. Gözlerinin içi gülüyor. Bana bakıyor. Sana aitim der gibi.

Mutluyum. Bütün şehir şu anda yıkılsa dahi ben mutluyum. Aradığım kadını buldum. Aradığım dostlukları buldum. Ben başardım. Artık kimse yıkamaz beni. O varken yanımda isterse dünya dursun umrumda değil. Çölde bir vahaydı sanki benim için. Benim bütün güzel duygularım bütün güzel düşüncelerim oydu sanki.