Evet buda olmuştu artık.. beraber el ele görülmeyelim diye elimi bırakmıştı kapısına yaklaştıgımızda.. artık nasıl guvenebilirdim? Nasıl inanabilirdim? Nasıl görmezden gelebilirdim bunu? Resmen korktugum şey oluyordu artık..ben dışarıda kalakaldım o içeri girdi.. deli gibi yagmur yagıyordu beni bi aglama tuttu ki sormayın çok agrıma gitti o an hüngür hüngür agliyorum resmen sırılsıklam oldum yagmurdan sahne saatine 10dk kalmıştı ve ben kapıda kimsenin görmeyicegi bir köşede agliyordum..
iş ile aşkı karıştırma yilaaaaaan dedim kendi kendime sildim gözyaşlarımı toparladım kendimi kostumumu giymeye koşturdum.. Giyindim kostumumu ve cıktım kulisime ve karsı kuliste diz dize oturmus onunla muhabbet ederken gördüm bunu... çevirdim kafamı toplamaliydim kendimi kolay kazanmadım ben bu sahneyi rezil edemezdim kendimi daha fazla... sahnedeyim ve aklımdan çıkmıyor bu durum bogazim dügümleniyor... zaten az olan repliklerimden birinde sesim o kadar boguk çıktı ki seyirci espri sanıp güldü buna bi yandan sevindim buna çakılmadı en azından diye bi yandanda kendime acıyorum ne hale düştüm diye.. o gun bittiginde hiçbişi söylemeden gittim evime bir büyük rakıyı tek başıma mezesiz içtim.. hastanelik olmak istedim bi yandan içimde öylesine salak bir duygu varki belki bana bişi olursa aklı başına gelir gibi düşüncelere kapıldım ama nafile bir büyügü içip sızmışım...