---Bazen Yapabildiğin En iyi Şey 7---

bu boyle olamayacaktı, sanal alemde bir mesafe katedemeyecegimi anlamıstım, yapmam gereken şey bu zengin kızların bulunduğu ortamlara takılmaktı, neresi olabilir diye düşünürken aklıma istanbulun en pahalı ve en gözde özel üniversitesi geldi, tabi yaaa neden olmasın dedim, bundan daha iyi bir kaynak olamazdı, sonuc olarak bu universitede okuyan kızların hepsi varlıklı ailelerin kızlarıydı, bir sure bu sekılde planlar yaptım, işte durumlar hıc ıstedıgım gıbı gıtmıyordu, aradan uzun bir sure gecmesıne ragmen ısyerınde kendımı kabul ettırememıstım, benki unıversıte mezunu birisi olarak burada resmen vasıfsız, bir işe yaramayan, getir gotur islerine bakan birisi haline donusmustum, ofisteki şıllıkların havasından yanına yaklasılmıyordu, birgun bile beni ogle arasında yemege cagırmadılar, zaman zaman yaptıkları sosyal aktivitelere davet etmediler, işin en kotu tarafıda tum bu planlarını benım yanımda yapmalarına ragmen ben yokmusum gibi davranabılmelerıydı, sonuc olarak hıc mutlu olmadıgım ve cok dusuk bir maasa calıstıgım bu yerde vakıt kaybetmenın bana bir getirisi olmayacagına karar verdım, en kısa zamanda istifa edecektim, gitmek istedigim yol bu degildi...

birgun gittim yine ofise, aklımda istifa etme dusuncesi var, a4 cıkardım bir tane yazdım dilekceyi ve kagıdı ikiye katladım, basladı yine bizim kokoşlar mert bey mert bey mert bey, artık iyice dolmustum, lan dedım bari bugunde son bir oglen yemegi yiyeyim ve ogleden sonra istifa edeyim, neyse yemege cıktım geldim, kokoşlardan biri;

- mert bey su evragı dosyasına koyar mısınız
- koymayız herhalde
- pardon anlamadım
- anlamazsın tabi sabunluydu
- efendim
- efendin oturma odasında canım, hadi size kolay gelsin