aslında bir yol haritasına sahip olmak.
sonunda tüm tartışmaları aştığında tüm sorulara cevap verdiğinde; inanmak ya da inanmamak bir tercihtir.
bu seçeneklerden ilkine sahip olmak ise ikincisinin derin boşluğundan ve amaçsızlığından kurtarır insanı.
cevabı olmayan sorulara cevap arayarak sonsuz bir boşlukta amaçsız kalmaktansa;
gereklerini bile tam manasıyla yerine getiremediğim ama aradığımda sorularıma cevap temellendiren bir inanca sahip olmak içimi rahatlatıyor.
inanmak: aidiyettir insana bir amaç verir.
müslümanlık ise inançlar içerisinde bir yoldur (yollardan biridir) ve bana (gerçekten anlaşılabildiğinde) yolların en berrağı gibi gelmektedir.