O günlerde ketum , ürkek , çekingen ve utangaçtı. Bakışları resmen bir ceylanı andırırcasına masum ve saftı. çalışmalara gelmeye başladı ve oldukça pasif kaldı bizlerin yanında doğal olarak. Gel zaman gitzaman alıştı bizlere , bizde ona elbette. Gün geçtikçe dahada fazla kahkalarının sesi , korkak tavırları , saf halleri ve oyunculuktaki kendine has tarzı ile aklıllarımıza girmeye başladı ve birgün hocam tarafından bir sonraki oyunda senide kullanıcaz sözünü duydu. Çok sevindi , bana sarıldı ve teşekkür etti. O ana kadar hiçbir şey hissetmemiştim ona fakat kollarımın arasında o kadar küçücük bir kuş gibiydi ki savunmasız , kimsesiz ve saf.. biran içimden geçirdim bişeyler ama sonra toparladım kendimi hemen cunki o sıralarda hayatımda biri vardı. Sevmiyordum daha 2 haftalık bişeydi belki ama aldatmak bana yakışan bişey degildi böyle şeyler düşünemezdim.