sarhoş vaziyette eve gidemezdim. annemi aradım bu gece arkadaşımda kalacağımı söyledim. sağ ön camı bir parmak araladım. kilitledim kapımı. yatırdım koltuğu. şantiye görevlerinden alışkındım olmadık koşullarda uyumaya. gözümü açtığımda saat 7 ydi. üstüm leş gibi. direk eve gittim. duş aldım. helva ekmek çay. doğru ofisin yolunu tuttum. yine rutin mesai. öğle yemeği vakti gelmişti. bilen bilir moganda konak restoran var. bizim fabrikada gölbaşındaydı. öğleden sonra oraya uğramam gerekiyordu. hazır gitmişken yemeğide orda yiyim dedim. yemekten çıktım arabaya bindim. telefonun bildirim ışığı yanıyor. aldım elime öyle pek mesaj atanım yoktu şahsi telefonuma hayırdır acaba dedim açtım mesajı. tek kelime beyler "değişmişsin". numara kayıtlı değildi. numaraya baktım, onun numarasıydı.7 yıl geçmişti ve numarası hala ezberimdeydi. "aynısın" yazdım. hiçbir şey olmamış gibi bir kaç gün mesajlaştık. eski birer dost gibi. ama içimdeki intikam ateşinden ve onun için planladıklarımdan bi haberdi. ve bir gece beklediğim mesaj geldi. "pazar günü işin var mı?" annemlerle alışverişe gideceğimi akşam 9-10 gibi musait olduğumu söyledim. "anlaştık 9 da beni alırsın" sanki özel şoförüydüm kaltağın. aldım onu hiç konuşmadık, sürmeye başladım. çiftliğe gidiyordum. sessizliği o bozdu. "kader mi tesadüf mü?"