elim ayağıma dolaştı beyler. babasına o kim bu saatte bakışı attım. bizim kız gelmiştir dedi. annesi kapıyı açtı. oydu beyler. yıllar ondan hiçbir şey eksiltmemişti. benden gençliğimi çalan ayrılık ona dokunmamıştı. içimdeki ateş parladı o anda. sustum. planıma sadık kalmalıydım. salona girdi. başımı öne eğmiştim önce babasına sarıldı. babası misafirimiz var dedi. bana yöneldi başımı kaldırdım. öylece donakaldık beyler. ne kadar zaman geçti bilmiyorum. ama yüzyıl gibi geldi bana öylece birbirimize bakıyorduk. hala aynıdı beyler. o yanakları, kahverengi gözleri. bir zamanlar en kıymetlim olan dudakları hepsi aynıydı. tokalaştık. adetten bir tanışma faslı. ben artık kalkayım dedim. indim otoparka. bilenbilir 100.9 radyo doğa, ankarada kaliteli türkü çalan sınırlı sayıda radyodan birisi. açtım orayı. öylece bekledim beyler ne kadar oturdum o şekilde o arabada hatırlamıyorum. çevirdim kontağı sürmeye başladım. nereye gittiğimi nereye gitmek istediğimi bilmiyordum. sadece sürüyordum. istemsizce bir tekel bayi önünde frene asıldım. girdim içeri dolaptan iki efes extra aldım. öyle alkole dayanıklı bir bünyem yoktur. sabah çekeceğim mide ağrısını göze alarak kapağı kapatmadan diğer elimle iki tane daha aldım. ödedim çıktım. çektim arabayı göksuyu gören tenha bi yere. teypte neşet ertaş elimde bira. intikam planımı hazırladığımdan beri hiç ağlamamış hiç üzülmemiştim beyler onun için, yarım kalanlar için. ama o gece orada hüngür hüngür ağladım lan. çocuk gibi salya sümük ağladım. acizliğime ağladım. bana yaptıklarından sonra hala onu köpek gibi sevişime ağladım. ve bir kez daha yemin ettim kendime yaptıkları cezasız kalmayacaktı.