böyle bir halkın arasında gayet normal. Herkes birbirini ezmek, küçük düşürmek için fırsat kolluyor. Bu da yetmezmiş gibi ezdiği insana üstünlüğünü herkesin önünde kanıtlıyor. Böylelikle egosunu da tatmin etmiş oluyor.
Daha ilkokulda "sana ne, saman ye" muhabbetinden başlıyor bu ezici hareket. O saçma sapan uydurulmuş kafiyeli kelimelerin sonunda herkes "ooo ne dedi" diyerek birine üstünlüğünü hissettiriyor. Daha da kötüsü laf dalaşından sağ çıkamayan çocuğa gülünüyor. Üstülük hisseden herif normal olarak “birinin üzerinde üstünlük sağladığımda ezdiğim insan komik duruma düşüyor, güldüren adam ben oluyorum” diye düşünüyor ve ilgi duymak hoşuna gidiyor. Bizim ezik ise herkes bana güldü pgibolajisine kapılıp kendini küçük görüyor.
Bir süre sonra ezik karakterimiz her adımında düşünüyor, düşündükçe afallıyor, afallandıkça dalga geçiliyor, dalga geçilmemek için yine her adımını düşünüyor ve böyle bir kısır döngüye giriyor. En sonunda vazgeçiyor toplumdan uzaklaşıyor.
Kimi zaman insanların yok saydığı özgüven ekgibliği aslında tam bir cehennem.
Çözüm ise yine bizim aramızda. inci halkı her bir @2 laf sokmaya çalışmak yerine empati kurmayı denese sözlükteki özgüven ekgibliği yaşayan insan sayısının azalacağına inanıyorum. Egonuzu tatmin etmek yerine biraz alçak gönüllü olun huur çocukları.