Dışarı çıktık.Bir baktım ben orta halli giyinirken o erkek erkeğe gezmeyeceğimizi anladığım bir şekilde giyinmiş.Hayırdır diyorum.Arkadaşım '10-15 dakika x caddesinde bir bar var arkadaşlar var onlara uğramam gerek oturalım biraz' dedi.istemeye istemeye gittim onunla.//

______________________________________
Nefretimi geçenlerde kustum.Tekrar kusacağım ama geçen seferki kadar kötü değil, biraz farklı bir tatta.
(bkz: insanları nasıl giblemediğimi anlatıyorum)
Uzun yazılarımla tanınırım.
Şu an çok sevmediğim bir şeyi yapacağım: kendimi anlatacağım bol bol.\'Ben\' altincisini layıkıyla kullanacağım şimdi.
Öncelikle buyrun, fon müziği:
https://www.youtube.com/watch?v=-RXRHmIFB_c

edit: çok uzun yazmışım hata verdi ben de parça parça atıyorum.
_______________________________________

//Bir bara girdik.Elit bir sokağın barı.Ben de kötü gözükmüyorum yani pantolon üstü hırka ve tişört, sevdiğim şekilde ve koyu renk.Rengarenk giymek bana ters geliyor.Neyse konumuz bu değil.
Giriyorum ve benim de tanıdıklarım var aynı okuldayız zaten hepsiyle.Bir kaç kişiye selam veriyorum ve etrafa göz gezdiriyorum.Mekan boş denebilir, sadece bunlar var, grupça buluşmuş 15-20 kişi.Loş ışıkta kızlara ve erkeklere bakıyorum.Herkes süslü püslü tabi.Kızlar birbirinin klonu gibi, erkekler ilgi çekmek için her türlü zevzekliği yapar durumda.Üzerime atılan bakışlar \'sessiz çocuk\' diye etiketliyor beni.iyidir sessiz çocuk olmak, saygı uyandırır en azından.Kimseyi takmıyorum zaten, duruşumu ve bakışlarımı siz düşünün.

Herkes kendinden bahsediyor.Ne kadar bilgili olduğundan tutun, ne kadar yetenekli, ortamcı, asi olduğunu falan anlatıyor herkes.Arkadaşa onu dışarıda beklediğimi söyledim.Dışarı çıktım ve gökyüzüne bakarak düşünmeye başladım.

Düşünüyorum, benim hiç sevgilim olmadı.Olsa da böyle ortamlarda olacağım biri olsun istemem herhalde.Belki de ondan dolayı olmadı.Yıllardır kendi kendime yaşıyorum, alıştım hatta.Çok seçicileştim, başkalarına güzel görünmek için bu kadar çaba harcayan kız ve erkekleri birlikte bu ortamda görünce ayrı bir tuhaf oldum.

Dizi ve filmlerde bize gösterilen karakterlerin aynısı gibi olmaya çabalamaktan başka bir şey değil bence bütün bunlar.Acaba, diyorum, iki damla hormon yüzünden mi böyleyiz gerçekten?

Gösteri Peygamberi\'nde bir sahne vardı o aklıma geldi.Çok zengin insanların oturduğu bir masa.Kimse ıstakozu yemeyi bilmiyor yemek masasında, ancak herkes biliyormuş gibi davranıyor, öbürüne zengin ve elit görünmek için her şeyi yapıyor.iğrenç, gerçekten.

Kafasında iki kelimeyi bir araya getiremeyen insan, böyle ortamlara girip rahat rahat geziyor.Parası var arkasında o belli zaten, giyim , araba falan filan.Ben kendime iki kıyafet alırken utanıyorum, yeterli görüyorum.Marka olmamasına özen gösteriyorum.

Farklı düşünüyorum diye mi yalnızım? Benim sevgilim olsa onunla kafeye, bara falan gitmek istemem açıkçası.Sessiz bir yerde bankta oturmak, sadece konuşmak, bazen ise hiç konuşmamak isterim.insanlara kendimi tanıtmak için illa her bulduğum fırsatta \'ben gitar çalıyorum\', \'rusçam var bu arada\', \'çok güzel yemek yaparım ha\' falan mı demem gerekiyor? Görüyorum ki bunları benden başka herkes yapıyor ortamda.Ben de mi yapmalıyım ki şu kız-erkek ortamında dominantlık savaşına katılmak için? Bir miktar ilgi görmek için bunu mu yapmam gerekiyor? iğrenç, samimiyetsiz, hava atma girişimlerine mi girmem gerek? Eminimi ki sabaha doğru bir yığın fotoğraf atarlar instagrama, twittera.Ne gerek var ki, gerçekten.insanlar ilgi manyağı olmuş, cidden.iki tane kalp atsın insanlar, beğeni falan atsınlar diye, artık ne gibimse, sırf onun bu kadar uğraş neden?