insan topluluğunun belli kalıplar içinde yaşadığını belirtmekte. ilk dakikalar da çok yavaş bir şekilde ve keyif ve cinsel zevk alıyormuş gibi görünmesi ki bu bize çocukluğumuzdan itibaren gerek görsel gerekse eğitsel bir şekilde öğretilmekte olan durum daha sonra kendine zarar veriyormuş gibi görünmesi ve acı çektiğini belirten hareketlerde bulunması bize aslında günlük yaşamımızda konuşmadan çok temel bilgiler olan acı nidası zevk alma nidası gibi dilin ve ırkın hiçbir önemi olmaması ve sinemanın toplumları yönlendirmede neden başarılı olduğunu anlatmakta. sinemanın gücü de "art must be beautiful artist must be beautiful" mottosuyla belirtilmekte diye düşünüyorum.