Recep bey yorucu bir mesainin ardından 573 oda ötedeki hanımına telefon açıp "hanım suyu ısıt hele (:" diye muzipçe bir şaka yapıp hemen telefonu kapattığını düşünüyorum. Ağır adımlarla duşakabinin bulunduğu, parkelerinin ilmek ilmek pırlantalı mozaiklerle işlendiği zemine abdestli ayaklarını basıp, suyun sıcaklığını kontrol ettiğini düşünüyorum.

Kapıyı hafif aralayıp arkasına geçtiğinde utangaç fakat imalı bir gülümseme ile
"Bilal'im havluları, bornozları çamaşır makinesinin üstüne bırak".
"tabii babacım. Şampuanın var mı?"
"Var var"
"Sıhhatler olsun babacım"

Sol ayak başparmağını akan suya hafifçe değdirip suyun ılıklığını bir kez daha kontrol ettiğini düşünüyorum. 3 kere ağza, 3 kere burna suyunu çektikten sonra Şappudu şuppudu yıkanıp bornozunu giyse, kafasına saçlarını kurutması için havlusunu sarsa... Tıpkı bir Osmanlı padişahı gibi... Heybetli bir şekilde kapı açıldığında ardından yükselen, sıcak suyun sisleri havayı iyice kasvetlendirip, karizmasına karizma katsa, zamanı durdurup saatlerce o manzaraya baka kalsam...

Cumhur reisimizin hemen koştura koştura sobanın yanına geçip tüm aile fertlerinden sıhhatler olsun mesajını aldıktan sonra havlusunu kafasından çıkarıp saçlarını sobanın yanında kuruttuğunu düşünüyorum.
"Hanım baksırlarım odada mı?"
"Yok bey sarayın çatısına astım. Güneş iyi vuruyor öğlen çabuk kurur. Balkon olsaydı daha kolay olurdu."
"Balkon da yaptıracağım. korumalarden birini gönder de alsın getirsinler bir tane."

Tüplü tvlerinde kanal 7'de mustafa hoca eşliğinde ailecek çay içip, emine annemizin meyve bıçağı ile elma soyduğunu hatta elmayı bıçağın ucuna takıp resimize uzattığını, sıcak, mutlu, Türk islam gelenek ve göreneklerine örnek teşkil eden, birbirlerine sıkıca bağlı bir aile yapıları olduğunu düşünüyorum. Bu devirde Hiçbir Reis-i cumhur bornozla salonun ortasında çay içmiyor çünkü... Keşke ben de yanlarında olsam... Hayaller işte.