Elalem yatağında mışıl mışıl kafasına hiç bir şey takmadan rahat rahat uyurken biz ise sabahın 6'sına kadar işsiz sapsız abazalar olarak buralarda 31 çekip karı, kızla vakit harcıyoruz.. aslında hepimizin kendine göre bir hayatı var doğru fakat insan ailesiyle beraber yalnız başına yaşayınca doğal olarak sağlıklı bir düzenide olmuyor ne yazık ki..ne yapalım kader bizim zütümüze tekmeyi attı bir kere gün geldi sevgilimizde bıraktı, işimizdende olduk yeri geldi arkadaşlarımızda bizi sattı hayat böyle işte fahişeden yana bir farkı yokmuş bunu şimdi daha iyi anladım..

Biliyorum bazılarınız şimdi bana geceyarısı sen ne saçmalıyorsun mal, salak veya dengesiz diyebilir.ama ben hayatta o kadar çok şey duydum işittim ki olsun bu saatten sonra okuyacağım hakaretlerede alınmam rahat olun.. hatta hızınızı alamazsanız sövebilirsinizde nasıl olsa zütümüze koyan koymuş boşverin alınmam ben gönül ferahlığıyla ağzıma edebilirsiniz..

Edit:Yazdığım hikaye falan değildir birebir yaşadığım kişisel bir sorundur