Tüm bu yasadiklarim karsisinda ne yapacagimi bilemiyordum. En yakin dostum hakanin kellesi yerde yatiyor. Agib oldugum kiz ise esmanin cin kocasi.
Ben ise kitlenmisim yerde olanlari seyrediyorum.
Aklima cocuklugum geldi birden. Mehmed hocanin bana söyledikleri. Pes etme, dua et dedigi. Sonra kulaklarimda bir ezan yankilanmasi. Tüm gücümü topalayip avazim ciktigi kadar haykirdim;

Kul eûzu bi rabbil felak
Min şerri mâ halak
Ve min şerri gâgibın izâ vekab
Ve min şerrin neffâsâti fîl ukad
Ve min şerri hâsidin izâ hased

De ki: “Ben, Felâk’ın Rabbine sığınırım.”
Yarattıklarının şerrinden.
Ve karanlığı çöktüğü zaman gecenin şerrinden.
Ve düğümlere üfleyenlerin şerrinden.
Ve haset ettiği zaman, haset edenin şerrinden.

Bu sureyi okudugumda etraftaki tüm cinler kafalarini tutup aci cekerek kayboldular. Ben ise daha iyi hissediyordum.
haraket edebiliyordum. Karsima esma cikti..

Tuhaf bi kiyafet giymisti. Kefen seklinde sarilmis ama ayaklari ile yürüyor. Esma ! dedim.

Esma: Fikret beni kurtar ben azap cekiyorum.

- Esma, neler oluyor ? Seni nasil kurtarabilirim ?
o cin beni kandirdi. Arkadasimi öldürdü.