Ameliyat günü gelmişti. Sabah hazırlıklarını tamamladılar. Arabaya binip yola koyuldular. Annesi Zeynep'e arabanın aynasından bakarak gülümsedi. Zeynep'in mutlu olması gerekiyordu. Bu onun tekrar duyabilmesi için son bir şanstı belki de. Hastaneye vardıklarında sarsıcı bir korku hissediyordu Zeynep. "Anne çok korkuyorum" dedi. Annesi" Korkma kızım, Düşünsene artık dudak okumak zorunda kalmayacaksın, müzik dinleyebileceksin" . Babası kızının alnına bir öpücük kondurup "seni seviyoruz, iyileşeceksin" dedi.

Ameliyat bitmiş. Gözlerini açtığında başucunda annesi ve babasını gördü. Babası hemen telaşla doktoru çağırdı. O gün hastanede kaldılar.