benim heyecantan taşşak derim sünmüş yerlere sürtüyor artık. ilk okulda karnesindeki bütün dersleri 5 gelen çocuk gibi heyecanlıyım. eve gitsemde karnemle aileye hava atsam der gibi.

otogara yarım saat önceden gidip selma ablayı beklemeye başladım. amk öldü diye arkasından yaslar tuttuğum selma ablayı görecektim. ruh halini anlatacak bir betimleme yok amk. ve sonunda otobüs geldi. selma abla otobüsten indi. amk ben mutluluktan ilk kez o zaman ağladığımı bilirim. koşarak atladım boynuna. ama nasıl sarılıyorum. normalde böyle sarılsam ittirip "gibecen mi pekekent" gibi laflar ederdi. ama o an hiçbir şey demedi. aksine o da sarıldı bana. öyle sarıldık. ben bunun kafasını gözünü neresi denk gelirse öpüyorum. bu artık dayanamadı

-yeter amk attırdın her tarafıma *

-abla sen hiç ölü biriyle tekrar buluşmanın mutluluğunu yaşadın mı ?

-sen hiç ölü gibi sevmediğin insanlarla para karşılığı gibiştin mi ?

yine sokmuştu lafı amk. neyse ben valizleri aldım. taksiyle evin yolunu tuttuk. yolda giderken biraz ayşeden falan bahsettim. benim adıma sevindi ama sanki olaylardan memnun değilmiş gibi bir yüz ifadesi vardı suratında ya da bir şeyler tersmiş gibi. ben yüzüne bakınca onu sezdim.

taksi evin önüne geldi. biz valizleri yükleyip çıktık eve. eve girer girmez selma abla girdi lafa :

-oğlum parliament almadık lan.

-abla var biraz.

-lan ne kadar idare edecek. al şu parayı gibtir git bi parliament bir de chivas kap gel.

-yok abla var bende para.

-lan sokucam parana al da git.

gülerek parayı aldım ve marketin yolunu tuttum. artık selma ablayla bazı şeyleri konuşmanın vakti gelmişti. sohbetin anasını gibecektik bu gece.