dıbına koduğum yalnızlığına okkalı bir küfür daha sallayalım, elimizde olmayan şeyler için oturup saatlerce ağlayalım. Sizin olmayan her şeyin içine lanet okuyarak, sadece yağmurun sizi anlayacağı o kapalı günleri bekleyerek günlerimizi harcayalım.Bir sabaha daha yalnız uyanın, haftalarca evden çıkmasanız dahi kimsenin sizi aramayacağını bilmenin ezikliği içinde hayatınızı devam ettirmeye çalışalım.Çıkar ilişkilerinden doğan arkadaşlıklardan uzak duralım, belki bizi gerçekten seven insanları da bunların takuna dışlayalım. Sevdiğiniz kişiyle konuşmaya dahi cesaret edemeyelim ne dersiniz? Belki görürüm umuduyla saatlerce yol yürüyelim,ki o daha adınızı dahi bilmesin. Geceleri evinin arkasında bulunan parkta sabahlayalım bir umut değil mi?Neyse,iyi günler beyler