saat epeyce ilerledikten sonra köyüm kafeden çıkıp hepimiz evlere dağıldı.(yurdu olan yurda , ilerde mantık hatası aramayın huur çocukları) o gece eve gidip ayşeyi düşünerek uyudum. kalbim resmen göğüs kafesimde taklalar atıyordu. sabah olsa da işe gitsem diye içim içimi yiyordu.

ve yine güneşin karanlığa son vermeye başladığı saatlerdi. heyecandan olsa gerek alarma çalmadan uyanmıştım. içim uzun zamandır ilk defa böyle kıpır kıpırdı. aslında duygularımı gerçek anlamda anlayabilseydim o an içimin hayatımda ilk defa o kadar kıpır kıpır olduğunu farkedebilirdim. çünkü ilk defa doğru düzgün diye düşündüğüm birine hisler besliyordum.

ya dıbına soktuğum bir kere gördün ne hissi sevgisi diyenleri duyar gibim. evet binler bilmiyorum ama gerçekten duygunun saf haliydi sanırım. gülüşüne vurulmuştum güneşimin...