Ertesi gün yeni şehirde yeni güne başlamanın heyecanıyla gözlerimi açtım. üzerime güzel bir şeyler giyinip dışarı çıktım. kahvaltılık atıştırmam lazımdı. bir pastane bulup kahvaltı yaptım. neyseki burada gavur izmirdeki gibi simide gevrek demiyorlardı. kahvaltımı yaptıktan sonra yürüye yürüye kapalı yol diye bir yere geldim. tarif etmem gerekirse, izmirdeki karşıyaka çarşısına benziyordu. ama daha güzeli. etrafta gezinen ruslar turistler, her tarafta döviz büroları, giyim mağazaları, parfümcüler. tam bir turizm yeri diyebilirim.

havuz başında bir yere oturup bi sigara içtim. sonra aklıma artık kafamı sokacak bir ev bakmam gerektiği geldi. bir iki esnafla konuştuktan sonra kapalı yolun arka tarafından çıkışta otobüse yönlendirildim. sora sora bulup otobüsle 100. yıl diye bir yere geldim. ankarada yaşadığımdan orada da 100.yıl olduğu aklıma geldi. böyle basit bir şey bile o an ki pgibolojiyle mutlu etti beni.

100.yılda inip etrafıma bakınmaya başladım. cadde üzerinde, genellikle çarşıya yakın, ofis ve iş yerlerinin çoğunlukta olduğu bir yer. pahalı olduğuna daha otobüsten iner inmez karar vermiştim. yinede biraz etrafıma bakındıktan sonra yürüye yürüye 100.yılın çıkışına yakın bir emlakçı bulup içeri girdim.

-merhaba abi kolay gelsin.

-merhaba delikanlı.

-abi ben buralarda ev bakıyorum ama ucuz yollu bir şey olmasını istiyorum. burada öğrenciyim (ucuz bulsun diye sıkıyorum zütümden)

-buralarda ucuz bulamazsın. okulada uzak. ben seni en iyisi melteme zütüreyim. hem öğrenci yeri akşam çıkar çay falan içersin, hem ucuz bi kaç daire var elimde. üniversiteye de yakın.

heyecanlı heyecanlı kabul ettim. ve arabaya atlayıp direk evi görmeye gittik.