nurhan abiden ayrılıp eve gidip hazırladığım valizlerimi alıp izmir otogara gittim. valizlerimi otobüse yerleştirip simit (izmirli binlerin tabiriyle gevrek) ve ayran alıp otobüs kalkış saatine kadar biraz oyalandım. ve artık kalkış saati gelmişti. otobüse binip otobüsteki yerimi aldım. otobüs numaramı hiç unutmam 21 numaralı koltuk *

artık kalkış saati gelmişti. 1 yıla yakın kaldığım gavur izmiri terk ediyordum. günahlar şehri. normal insanın azınlık, gavat ve huurların baskın olduğu şehir... sen benim hayatımı gibtin bende senin ananı gibeyim...

her şeyi geride bırakmıştım. yeni bir hayat yeni bir düzen kuracaktım antalyada. bütün yolu uyuyarak gitmişim. uyandığımda kepez yolundan antalyaya giriyorduk. çok heyecanlıydım yeni şehir yeni umutlar. antalyanın girişinde kocaman bir atatürk heykeli gördüm direk.

hiç şüphesiz ki dünyanın en güzel yeri antalyadır yazıyordu. işte buydu sanırım yaşamak istediğim şehir. https://s.instela.com/m/h...uzel-yeridir--i263759.jpg