Beyler ilk önce kendimi tarif edeyim. Sarışınım boyum 1.80 kalıbımda fena sayılmaz. Çevremdekiler beni kıvança benzetir. Ama yüzüm daha çok engin öztürkü andırıyor. Her neyse konuya geçelim. Malum türk kızlarının sarışın erkeklere zaafı var. Bende bunun ekmeğini yiyiyorum. Ama bu güne kadar hiçbir sevgilimi aldatmadım. Aynı anda birkaç kızla ilişki yaşamadım. Anlayacağınız kimsenin duygularıyla oynamadım. Kısaca bin değil efendi adam oldum. Ama ilişkilerimde genelde ben üzüldüm. Birlikteyken değerimi bilmeyenler ben hayatlarından çıktıktan sonra değerimi anladılar. Bazı şeyleri anlamıyorum beyler. Kıza değer veriyorum, iyi gününde kötü gününde yanında oluyorum, yeri geldiğinde romantik tarafımı gösteriyorum ama sonunda genelde ben üzülüyorum. Bir şekilde kendilerinden soğutuyorlar. Mutlu olmak için illa efendiliği bir kenara bırakıp bin mi olmak lazım yani ? Siz neler düşünüyorsunuz beyler ?