kız gördüm ağlayan bir kız. hafiften ılık rüzgarlar esiyor güneş neredeyse daha yeni yeni batıyordu. ben de evde oturmaktan sıkıldım bu yüzden hava almaya çıkmıştım 100-200 metre kadar yürüdüm ve o eşsiz manzarayı gördüm kız ağlıyordu resmen öyle üzgündü ki gittim yanına esen hafif rüzgardan dolayı savrulan kumral saçları üzgün görünen tatlı ve bir o kadar da masum gözüken kızın yüzü her şey bir anda benim kafamda romantizm akımını canlandırdı diyorum kendi kendime ulan sen realist adamsın ne işin olur romantizmle dese de kızın yanında buldum kendimi ve ağzımdan şu sözler döküldü yaşarken bile her gün bin defa ölenlerdeniz kız bu sözü duyunca başta korku dolu gözlerle baktı sonra başladı bir şeyler anlatmaya o bir şeyler anlatırken ben de onunla göz teması kurup gerçekten ciddiye alıyormuş ayağı yapıyorum (kısacası sahte kişiliğim yine beni ele geçirmişti) kız anlattıkça daha da rahatlıyor ve aramızdaki mesafeler biraz daha kısalıyordu işte tam kızın elini tutacakken başlamaz mı şimşekler çakmaya yağmur yağmaya hafiften çiğse atıyordu bulutlar biz de en yakın kafeye gittik maksat kızın derdini anlayıp onun üzerinden kızın gönlünü çalmak bu anlattı da anlattı anlattı da anlattı sonra o mutsuz olan kız birden gülümsemeye başladı sonra söz yine bana döndü siz gülümseyince kuşlar ötecek sanıyorum dedim kız niye diye sorunca da hemen sözünü kesip güzel bir kız olduğunuzu bilmiyorsunuz da ondan deyince kız da bana sen bana göre fallarda yaşayan masal kahramanısın bu sefer ben merak ettim niye böyle söyledin ki diye kız bozuldu biraz neden anlamadım ama en çaresiz anımda gelmen gerekirdi dedi işte türk kızların hepsi bu yüzden kezban gözümde nereden bileceğim ben senin en çaresiz olduğun anı hahahhahahahahahhhh kızı evine bırakıp numarasını alıp ben de kendi evime döndüm