Başlık dikkat çeksin diye öyle yazdım. Her geçen gün zekasını Einstein'in fizik formülleriyle uğraşarak arttıran milletimiz, ihtiyacı olup masadan kalktığında (tuvalet, yemek yemek, su içmek vb.) medcezir vb. zübbe dizilerle doğallığını günden güne kaybetmekte. Abi adamın evinde yemeye ekmek yok elinde evkurdan aldığı iphone 6 plus var. Bu ne huur dünya? Eskiden makyajsız görüp, kot pantolon t-shirt giyip kısa kıyafetler gördüğünde "bunu giydiğimde babam ne fena kızar bana aşkım yiiaa" diyen kızladı özledim. Bu ne abi? 2 dizi çıktı makyajsız kız kalmadı. Yobaz biri değilim, aksine kitapların zihinleri giydirdiğini felsefe edinen birisiyim. Ama sokakta kendini kanıtlamak için doğallığından sıyrılıp porselen bebek gibi dolaşan kızları gördükçe gibim kabuğuna çekiliyor. Ulan sokakta pamuk şeker yatakta sedat peker. Sokakta "ahh aşkım çok haklısın bebeğiiıımm " yatakta sevişirken teriyle makyajı aktıktan sonra "topuklarımı yala" diyen bir nesile doğru gidiyoruz. Herkes mükemmel olduktan sonra aşkın, sevginin, nefretin, yaşamın, dağdaki kırlangıcın, bahçedeki karahindibanın, ebesindeki amın ne anlamı kaldı?