ulan hayatımda bir tane sevgilim oldu onada sevgili denmez 1 hafta sürdü.
Lgs ye hazırlanıyorum o aralar dershanede bir hatun var ki gözleri bir manavın saat başı ısladığı yeşillikler gibi , öyle taze öyle diriki bir gülümseyişi kainatı mutlu etmeye yeter..
Tabi bende özgüvensizlik tavan , ne yapacağımı bilemiyorum . En son bu böyle olmaz diyip onların sınıfından bir arkadaşa söyledim durumu, oda sağolsun yardımcı oldu . öyle böyle derken kızla bir sohbet içine girdim ve tabi ki o zamanların aşk mecrası olan efsane MSN de konuşmaya başladık. yavaş yavaş işler yoluna girmeye başladı dersanede beraber takılmalar beraber gezmeler falan , eve gidince ise melankolik şarkıları son ses dinleyip , ne dinliyorum özelliğini açıp ilgi çekmeler felan... ergenlik işte , en son kıza bayağı bir yazdım ve ilan-ı aşkta bulundum. tabiki aldıgım cevap hüsrandı . ama nasıl olurdu , o kadar gezip konusup birbirimize bir dolu sözler söylemiştik... anlam verememiştim tabi.. bana " ben sana diyeceğimi biliyorum ama neyse " diyip konuşmamaya başladı. aradan 2 hafta geçti ve ansızın mesaj attı konusmamız gereken seyler var 2 miz hakkında dedi .. tabi kırılmıstım bir kere konuscak birşey yok dedim ve o günden beri geçtiğimiz aya kadar hiç görmemiştim. gecen gün otobüsde rastladım ama tanımadı beni , ben o gözleri nasıl unutabilirdim ki , ilk ve son aşkımdı sanırsam . görünce heyecanlandım içim bi tuhaf oldu , yüzümün kızardığını hisettim.. sonra eve gelip facebookdan baktım ki kendisi KTÜ de okuyor , heralde sınav sonrası ailesinin yanına gelmişti.. neyse işte o günden sonra kırılan kalbim ve özgüvenim doğru düzgün toparlanmasada ona karşı olan aşkımda heralde tam olarak sönmemişti ki başkalarına karşı hiç birşey hissetmiyordum. ilginç olan şu ki kaç senedir hiç aklımada gelmemişti ama böyle bir anda görünce berbat bir hale girmem beni kendimle çeliştirdi doğrusu.