Atılan entryleri yanıtlayayım beyler öncelikle, benim burda yazdıklarım varsayımlardır yani anlattıklarımın %80'i dediğim gibi olsada bazen işler ters gider ve o %20'lik kısım ağır darbeler almanıza neden olur. Bazı arkadaşlar yok saplar zütünü giber falan yazmış ne kadar onlarla aynı fikirde olmasamda saygı duyuyorum.

Kavgadır bu beyler her zaman kazanamazsınız en iyi dövüşçüler bile kaybedıyor kimse yenilmez değildir fakat benim size aşılamak istediğim şey çok farklı.

Almanların disiplinine nasıl saygı duyuluyorsa, bizimde cesaretimize saygı duymaları gerekiyor -ülkemizi hala eskisi gibi sananlar duyuyordur elbette- fakat şimdi ki pısırık, hayatında kavga etmemiş gençlerle bu durumun neredeyse imkansız olduğunu görüyorum bu günlerde.

Şimdi sen tek kişi 5 kişiye hiç bir gibim yapamazsın diyenlere gelelim..

Çanakkale savaşı üzerinden gidelim bundan 100 yıl öncesine Çanakkale cephesinde 315.000 yiğit çarpıştı karşılarında kaç kişi vardı peki ? Savaşı kazandığımızıda göz önünde bulunduralım 250.000 mi hayır, 220.000 mi hayır.568.000 kişi vardı ve teçhizatları bizden kat be kat daha kaliteli, daha fazlasıydı.Ee gelelim şu kısma biz bu savaşı nasıl kazandık ? "Biz, hiçbir zaman ayrı düşmedik ki Çanakkale'de ayrı düşelim." ve “Ben size taarruzu emretmiyorum, ölmeyi emrediyorum'' sözleri bence bütün konuya açıklık getiriyor.Şimdi bir düşünün bakalım mertlik ve yiğitlik mi ağır basıyor yoksa kişi sayısı ve teçhizat mı ?

“Çanakkale Zaferi, Türk askerinin ruh kudretini gösteren şayanı hayret ve tebrik bir misaldir. Emin olmalısınız ki, Çanakkale Muharebelerini kazandıran bu yüksek ruhtur.”

Hatalı yerler varsa affola çok kısa zamanda yazdım yazıyı, aşama aşama olarak devam edicem tekrardan sadece benle farklı görüşte olanlar düşüncelerini yansıttıklarında bu tür yazıcam.