Üsküdar da deniz kenarındayım beyler biraz önce aldığım ve hayatımı karartan, ışığımı söndüren haberden sonra gecenin sıkıntısını dalgaların kayalara vurduğu öfke ile anlatabilirdim ancak. bahçemde ki sırtımı dayadığım, gölgesinde uyuduğum tek çınar ağacını kesmişlerdi sanki. bütün uzuvlarimi kaybetmiştim sanki. parmaklarimin arasında duran sigara izmaritini kaldiramamam, kan çanağı gözlerimi ufuktan ayiramamam değildi sorun. Böyle habersizce gitmeseydi hayatımda ki tek dayanağımın. annem yıllar önce kanserden vefat ettikten sonra, bir tek o kalmıştı hayatımda. Tek umudu üniversiteyi okumam ve iş sahibi olmam di. Geceleri taksiye çıkan gündüzleri pazar da çorap satan o adam babam dı. Hastanenin doktorunun tok sesi ve telefonda ki nefes alışı dâhi aklımdaydı.
"Metanetli ol evladım !"