ediyorsanız da benimki kadar büyük beddualarınız olmasın.

4 gün önce abim vefat etti, 2 gün önce de toprağa verdik.

vefat etmeden 12 gün önce de şöyle bi entry girmişim.

" herkes yediği en efsane dayağı anlatıyor "

2 dayak anlatıcam.

ilkini abim denilen huur evladı atmıştı. mevzu şu.

ben daha kaç, 15-16 yaşındayım belki. bu huurnun doğurduğu da(annemi katmıyorum beyler maksat küfür olsun bin kurusuna) işsiz güçsüz sabahtan akşama evde yatan dizi mizi izleyen köpeğin teki. bi sabah kalkıyor, ekmek al diyor bana. okullar tatil olmuş, saat sabahın 7 si. ben de gece geç yatmıştım, çok deli uykum var anlayacağınız. almıyorum uykum var bırak beni diyip tekrar yatağa koyuyorum kafayı sistematik ve bi yandan otomatik olarak. bu huur evladını da ben gram sevmem ya, allah var yukarda zerre sevmem it oğlu iti. tuttu bu beni yatakta doğrulttu. benim bilinç hala tam oturmamış, kafa düşmeye meyilli. sol elini bi yanağıma yerleştirip boşta kalan yanağa son gücüyle bi oturttu. ben ömrü hayatımda sayılı dayak yedim ki böyle bi tokatı zaten hiç yememiştim. sesim çıkmıyor beyler, tekrar aynı yere bi tokat daha koydu. sesim hala çıkmıyor, 5 yaş büyük itin evladı. demek almıyosun ha diye diye art artda 8-10 kez vurdu bu bana. gözlerimden yaş akıyor kendi kendine, dudaklarım bile bükülmüyor, robotlaşmışım adeta, insan olduğumu belirten tek gerçek gözlerimden süzülen yaşlar o an. o vurdukça ben sorguluyorum, bu mu gerçekten abim? diye. o vurdukça ben sorguluyorum " ne yaptım ki ben allah'a, böyle biri var sürekli karşımda? o vurdukça ben sorgulamaktan, soru sormaktan başka bi şey yapmıyorum. en son bırakıyor gidiyor huur çocuğu, gözlerimden akan yaşlarla yatağa tekrar kıvrılıyorum. şimdi allaha bin şükür hapiste anasını gibtimin köpeği, keşke ölüp gitse orda temelli kurtulsam amk. faydasız huur çocuğu.