sürekli bi dava peşinde, derin devletçilik oynuyor, hayatta oluşu pek bi gibime dermanmış gibi varlığına anlam katmaya çalışıyor. aptal saptal lise üç, arka sırada oturan, kıravatsız ya da farklı bi model takan, okuldan sonra ahmet kaya dinleyip sözde bu konularda bilgili bi gibim olmayan bıyıklı bir ağabeyin yanında gibko sohbetiyle gaza gelen gerzekler gibi. yasin hayal, ogün samast modeli. hala böyle otistikler kaldı mı diye düşünüyordum.