*
o en çok ihtiyacım olan iki insanın sesiyle irkildim.
önce
-bu ne hal lan. diyen cemil ustanın sesini duydum.
tam kafamı kaldırmıştım ki hemen ardından.
-kardeşim. diyen emrahı.
onları görmek o kadar iyi gelmişti ki.
hiç bişey demeden önce emrah'a sonra cemil usta ya sarıldım.
emrah böyle duygusal temasları pek beceremediğinden öyle kazulet gibi durdu.
ama cemil usta öyle bi sarıldı ki hiç konuşmasına gerek bile kalmadan "biz daha ölmedik evlat" dedi adeta.
emrah almanyadan gelen gurbetçi kuzenler gibi boş boş bana baktı.
belli ki duraktakiler mevzuyu anlatmışlardı.
yoksa şimdiye 1 milyon kez tekrar tekrar sorardı.
cemil usta:
-yok muymuş bu dıbına koduğum hastalığın tedavisi. dedi.
cemil ustanın bu sözüyle duraktakilerden bi şeyler öğrendiklerini netleştirmiş ama duraktakilerin de mevzuyu yarım yamalak anladıklarını öğrenmiş oldum.
-usta hastalık gibi bişey değilmiş bu, bazı kadınlarda gebelik durumunda gerçekleşebilen bir durummuş, az rastanırmış ama olabiliyormuş. dedim.
-vay amk o da geldi bizi buldu desene. dedi cemil usta.
ikisinin de çok üzüldüğü cemil ustanın yumruğunu sıkışından, emrahınsa bakışlarından belli oluyordu.
ama yapacak bi şey yoktu.
tek düşündüğüm bunu ablam duyduğunda ne hissedeceğiydi.
öylece oturdular hiç konuşmadan yanımda.
bi şey demelerine gerek de yoktu zaten,
varlıkları fazlasıyla güç veriyordu bana.
cemil ustanın kolundaki saate baktım.
saat 09:30'a geliyordu.
-hadi gidelim usta, burda yapacak bir şey yok. dedim
emrah direk "o nerden çıktı" dercesine bana baktı.
göz kırptım, sustu.
-olum ablan burda, ne gitmesi, deli deli konuşma. dedi.
-enişte buralarda merak etme. dedim.
-emin misin, bak aklım kalır diyorsan ben kalayım siz gidin. dedi.
-yok usta gidelim dinlenelim, sabah erkenden gelirim ben zaten, size de haber veririm. dedim.
-tamam o zaman. dedi.
kalktık ve arabalara doğru yürümeye başladık.
cemil usta dükkanda kaldığı için dükkana geri dönecekti.
emrah ise bizim mahallede oturduğu için benle gelecekti.
yalanım ortaya çıkmasın diye
-iyi geceler usta, saolun geldiğiniz için. dedim ve önce biz bindik benim arabaya emrahla.
arabayı çalıştırdım ve hareket ettim.
dikiz aynasından bakıyordum cemil ustaya.
hemen arkamızdan da o hareket etti.
hastane çıkışına kadar peş peşe gittik.
caddeye çıktık.
ışıklara kadar geldik.
o düz devam edecek bense sola dönecektim.
düz gidecekler için yeşil, sola dönecekler için kırmızı yanıyordu.
ben kırmızıda durdum, cemil usta yanımızdan korna çalarak geçti ve gitti.