*
Bunu öğrenmek için bir süre sonra yerimden kalktım.
-kendime çay alıcam, acıkmışsındır, ne alayım sana. diye sordum.
-ben de çay içerim. dedi
ısrar etmedim, nerde olduğunu bilmediğim kantine doğru yürüdüm.
koridorun köşesini döndüm ve döndüğüm yerde 1 dk kadar bekledim.
kafamı korka korka koridordan geri uzattım.
Al işte amk,
Eylül telefonla konuşuyordu.
Hayır amaç neydi ki yani.
Sevgilisi varsa var sonuçta daha benim adımı bile bilmiyordu, benden neden saklıyordu.
Bu duruma çok pis ayar olmuştum.
O an daha büyük sorunlarım olmasa daha çok kafaya takardım ama "du bakalım Ömer" diyerekten kantine doğru geri döndüm.
Akşam vakti olduğu için biz gibi millet de acıkmış kantinin önü sıra olmuştu.
Yaklaşık bi 10 dk kadar bekledikten sonra sıra bana gelmişti.
iki çay 1 tane de kaşarlı tost aldım Eylül için.
tepsiye koydum ve Eylül'ün yanına dönüyordum.
koridoru döndüm ki bir de ne göreyim amk giderken yalnız bıraktığım Eylül'ün yanında biri vardı.
ama bu herhangi biri değil yavşak Emre oğlanıydı.
koridorun tam köşesinde durdum.
ayak üstü bi şeyler konuştuktan sonra çocuk Eylül'ün kolundan tuttu ve benim ters istikametime doğru yürümeye başladılar.
Eylül zorla gidiyor gibiydi ama istese de durabilirdi yani öyle bi kıvamdaydı.
giderken bi defa beni arayan gözlerle bu tarafa doğru baktı ama kalabalıktan dolayı farketmedi beni.
onların gittiğinden emin olduktan sonra elimdeki tepsiyle oturduğumuz yere döndüm.
tepsiyi hemen yanıma Eylül'ün oturduğu yere bıraktım.
ne çaya dokunabildim ne de tosta.
Eylül'ün bu hareketi beynimi gibmişti yine.
keşke hiç gelmeseydi diye düşündüm o an.
bin gibi kalmıştım...