Hilal büyüyordu beyler, ve ben artık 10 yaşında yalnız bir hiç olarak, kayboluyordum herkesin arasın da, kimse gibine takmıyor kimse sevmiyor kimse de ilğilenmiyordu, bildiğin bin muamelesi yapıyorlardı bana, arkadaşlarım oyuna almazlardı beni bazen anama söverlerdi ama anama sövenin gider anasının zütüne pandik atmayı da ihmal etmezdim,
"denemeyin sizde" Çünkü o beni tek seven insandı, ama nevzat hocam da vardı unutmayım onu..

Bu Nevzat hocanın neden beni bu kadar sevdiğine, hiç anlam veremedim beyler, öz babam dan daha çok seviyordu lan, öz babam bana bin derken adam bana oğlum diyordu, ama anama yan gözle bakamazdı baksaydı anasını giberdim, namusum a da düşkünümdür beyler..

ve ben zaman ilerledi okulu bıraktım, daha doğrusu okul beni bıraktı beyler babamdan ayrı inşaatta çalışmaya başladım, kazandığım para ile hem birikim yapıyorum hemde anama bakıyorum, alkol için babam denilecek halsiyetsiz oç Çoğu zaman parasını alkole kumara yatırırdı,

"Biz bu yüzden fakirdik beyler" 3 kuruş kazanırdı onuda alkol, kumar sigara ya yatırırdı..