dıbına kodumun zorlama duygusalları..
kayahan başlığında ağlamaya başlamışlar yine.. timsah gözyaşlarını gibtiklerim..

şuna bak abi, bu nasıl bir yapmacıklıktır lan.. bu nasıl vıcık vıcık samimiyetsizliktir allah aşkına.. yemin ediyorum elim ayağım titriyor sinirden..

sol framede görme nedenimin bu olması içimi sıkıyor... hangi şarkısını tutsam şimdi ellerimden dökülür. biliyorum ki bir dönemin çocuklarının çocukluktan başlayıp üniversite zamanlarına dek pek çok anısında fon olan şarkıların sahibi..

elim varmıyor, elim varmıyor çocukluğum ellerimden akıp gidiyor, ezbere bildiğim tüm şarkıları dönüyor zihnimin içinde.

bir dönemin gittikçe azaldığına işaret değil mi bunlar, azalıyoruz gittikçe.. belki bu kadar önemli görmemeli varlığı, bilemedim..

nokta koyamıyor elim, noktasız çünkü benim için şarkıları. yıllar öncesinde yazdığı şarkılar sürekli fonunda çalıyor sevgimin..

denizlerde, kadehlerde, odalarda, kız kulesinde, aslanda, melankolide, sarı saçlarda, aynı adreslerde, elmanın yarısında, dönülmeyen yeminlerde, uzak sabahlarda, garip bir serçede ... pek çok şeyde izi olan usta..