kalbime bir kurşun sıkacak gönüllü katilim,
ya da yüreğime su serpecek elin sahibi...  
toprağa ateşi düşürecek, denizi yakamozlarla süsleyecek sesin sahibi… 
artık basit şeyler bekliyorum yaşamdan. örneğin, 
kimselerin bilmediği sırlarım olmalı ölürken...
kimselerin gitmediği sokaklarım olmalı...
içimi kanatan özlemle yaşlanıp, sonra da sessizce gitmeliyim bu dünyadan. 
işte yine susuyorum; siyah bir geceye dönüyor her anım 
ve okuduğum her şiir kanatıyor yaralarımı. 
içimdeki çocuk ölüyor...  
yalancı gülümseyişlerle beni ciddiyete çağıran insanları da önemsemiyorum. 
elimden kayıp gidenlerden korktugumu bilmiyor ki hiç biri…