ortaokulda biz kızların etekaltına bakardık. ingilizce sınıfında sıralar U şeklinde diziliydi yani kızlar tam karşımızda oturuyordu. bi gün ben bakarken dalmışım. kız baktığımı fark etti ben hemen gözlerimi çevirdi falan ama nafile. tenefüste bütün kızlar ordusunu topladı işte sizi öğretmene şikayet edecez şöyle böyle. içlerinde bi kız var ki en sinir olduğum. hem uzun etek giyerdi hem annesi okulda öğretmendi hem de babası, benim babamın öğretmen olduğu okulda öğretmendi. çalışkan bi tiptim bana gıcık olurdu. eline fırsat geçti yakacaktı beni. gitti annesine söyledi bizi topladılar sorguya çektiler biz yanlış anlaşılma hocam kalem çevirmeye çalışıyoduk düşüyo napak almayak mı falan dedik de pek inandırıcı olmadı. aileniz gelicek dedi aha sıçtım dedim(dindar bi ailedenim). Annem halk eğitim kurslarına giderdi o dönemler. o gün eve geldiğimde evde yoktu ev telefon çaldı açtım baktım o kızın annesi arıyo. annenle görüşmem lazım dedi okuldan arıyo aq. annem evde yok dedim kapattım. sonra annem geldi bişi söylemedim yemek yedim dersaneye gittim. dersaneden gelince annem dedi hocan aradı beni çağırıyolar konu ne? bişiler söyledi ama bi de senden duyayım dedi. kıpkırmızı oldum bi an. yine aynı yalanı söyledim çünkü birine farklı söylersem yalan ortaya çıkardı. kalem numarasını anlattım tekrar. annem bi fenalaştı of of başıma bu da mı gelecekti falan filan diyo. ya diyorum öyle bişi değil ama nafile. ertesi gün annem okula gitmiş. kantine giderken gördüm gittim ne oldu dedim. altın çocuklar mı ne öyle bişey varmış ders notları yüksek olan çocukları bir araya toplayacaklar mıymış neymiş onun için çağırmışlar meğer annemi. onu öğrenince başımdan aşağı kaynar sular döküldü kendi kendimi ele vermiştim anneme. ama neyse ki etekaltı konusunda birşey olmadı. ondan sonra da bidaha bakmadım bakamadım