moruk gurbette okuyorum tek başımayım ne destek var ne bi şey koduğumun yerinde bir kişi bile yok yanımda ne arkadaş ne aile derslerdi kiraydı işti güçtü derken zaten zütümden kan alıyolar derdimi anlatıcak kimse yok önceden ev arkadaşıma anlatıyodum içimi döküyodum meğer herif çıkar için oturup dinliyomuş gibi yapıyomuş istanbuldan arkadaşı geldi daha yüzüme bakmaz oldu bu arada istanbuldan 2 senelik ilişkimi bırakıp geldim buraya ve geldikten 6 ay sonra boynuzlandım demem o ki anlıyorum seni