Birkac gun sonra uyandi tam anlamiyla. Beni gorunce aglamaya basladi ben de dayanamadim agliyordum. Sarilmak icin hafif dogruldu ama "yatman gerek diyebildim. sesim cok aciliydi, konusamiyodum.yanina yattim. Sarilip agliyorduk. Saatlerce oyle kalabilirdik. Ayirmamaliydi kader bizi. Oylesin seviyodum ki.kelimelerle izah edilemeyecek kadar farkliydi ona olan hayranligim. Aglamakli seslerimizle konusuyorduk
-beni birakmicagini biliyodum..
-birakamam ben seni filozofum
-seni seviyorum melegim.
-seni seviyorum ihtiyarim..
Bana ihtiyarim diyordu kucukken.Ona gore hicbir zaman ayrilmayacaktik.Ama ben terk edip baska bir sehre gitmistim.O an icin gecmisi bir kenara atmis, birbirinin hayatindaki en degerli insanlar yanaydi. Fazla konusmamiza da gerek yoktu zaten, aglamaktan kizarmis gozlerimiz herseyi anlatiyordu