Evet geldi başıma. 6 aydır her gün giydiğim çakma nike halı saha ayakkabı ile okula gittim. Öğle arasında eşekler gibi maç yapıp mandalar gibi terledik. Tam eve gidicem telefon çaldı. Dedenlerdeyiz oraya gel. iyi geliyorum dedim kapattım.

Tam kapıya yaklaştım kapıda 50 tane ayakkabı var. Tüm sülale toplanmış belli amk. Neyse kapı çaldım uzak teyze kızı kuzen açtı. Hooşgeldin dedi. Ama nasıl bir kız böyle zütlü göbekli tam gondiklemelik. Arada sırada yavşadığım olurdu. Ayakkabıyı çıkardım baktım ayaklar ter içinde. Krem rengi çorap siyaha çalıyor amk. Dedim bunlar çok pis kokacak.

Girdim içeri koltuğa oturdum ayaklarımı altıma aldım az koksun diye. Ama yok leş gibi kokuyor. 20 kişi salonda bu koku nerden geliyor diye birbirine bakıyor. En son büyük halam sordu ne kokuyor diye. Anneannem dışarıdan heral deyip susturdu. Ama dışarıdan koku değil ben gelmiştim. insanlar ayaklarımın ölü gibi koktuğunu fark etmişti ama ne kadar acı çekselerde yuzume vurmuyorlardı.

Utancımdan kıpkırmızı olmuştum. Sıçılmış tak gibi olduğum yerde kala kalmıştı. Kuzende yer sofrasının hazırlanmasına yardım ediyordu. O mevzuunun farkında değildi. Neyse sofra kurulmuştu. Yer sofrası olduğu için millet yer bezinin altına girmişti. En son geldiğimden beri uyuklayan büyük dedem de uyanmıştı. Beni de sofraya çağırdılar ama yerimden kalksam çürümeye başlamış ayaklarım 3 atom bombası etkisinde insanları vuracaktı. Bende it gibi açtım. Midemin gurultusu odayı inletiyordu. Ayak kokusunun üzerine tuz biber olmuştu.

Mecbur yer bezinin altına girip sofraya oturdum. 30 saniye sonra yeni uyanmış olan büyük dedem ayranı koklayıp " gelin, bozulmuş bu ayran leş gibi kokar" deyince. Butun millet kahkahayı basmıştı. Kuzen de anıra anıra guluyordu.

Rezil olmuştum ama öyle böyle rezillik değil sulale boyu rezillik. Ama daha bitmemişti. bin dayımda tam yemeğin ortasında eve geldi. Sofraya oturup sağı solu koklamaya başladı. Sonra enseme vurup kak lan gibtirgit ayağını yıka dedi. Hah işte bu kahkaha sesi taaa tibetteki budist rahipleri bile güldürmüştü. Herkes anıra anıra gülüyordu. Koşarak kaçtım odadan.

Dolmuşa binip eve doğru yola çıktım. Ama sanki minibüsteki insanlar bile ayak kokumu almış gibi tuhaf tuhaf yüzüme bakıyordu. Onuda eve gelince anladım. Dayım enseme vurunca kaşıktaki çorba komple burnuma çeneme bulaşmıştı. Bi de dolmuştakilere rezil olmuştum. Çok intihar etmeye düşündüm o günden sonra.

öyle bir anımdır işte.

Özet:okuyun lan komik işte