dinleyenler bu entryi şukulasın amk o kadar yazıyoz

herşey bigün üni koridorlarında şal şal dolaşırken başladı, baktım erasmus ilanı var e ingilizcem de var niye gitmeyim ki lan dedim. girdim tekte geçtim sınavı mülakatı filan. hatta ingiliz dili edebiyatı okuyan sığırları bile geçmişim gaza gelip. herneyse uzatmayalım işlemler vizeler filan derken ayrılma günü geldi. bundan sonrasını günlük tadında yazacam panpalar,

14 eylül 2014: 13 eylül Cumartesi gecesi bizim elemanlarla da vedalaşıp gece 1 buçuk gibi filan yola çıktık arabayla. yolculuk baya uzun olcaktı ve ben daha yola çıkarken uykuluydum. ertesi gün yaklaşık 18,00 sularında orda olcaktım. orası dediğim de ispanya'nın gibko ufak bi şehri amk. neyse bi şekil vardık atatürk havalimanına. uçak 8.40 taydı sabah.biz 3 saat filan erken gelmişiz. ccheck-in falan filan bi gib bilmediğim için baya onlarla uğraştım öğrendim filan herneyse saat 7,15 civarı son pasaport kontrolünden geçmek için aileyle vedalaşma zamanı gelmişti. anne tabi hemen başladı ağlamaya gerçi benimde boğazım düğümlendi biraz kötü oldum ama babama bakınca daha da kötü oldum o da dokunsan ağlıcak gibiydi ama tutuyodu kendini benim gibi. gülmeye çalışarak;askere filan gitmiyorum ki tatil gibi bişey olucak diye annemi yatıştırdım biraz. sonra pasaport kontrol sırasına girdim. arada arkama dönüp bizimkilere bakıyorum filan ama gittikçe zorlaşıyo görmek. kontolden geçtikten sonra son bi kez arkamı dönüp bizimkilere el salladım uzaktan gülmeye çalışarak içimde bi burukluk vardı kolay değilmiş ülkeyi terk etmek amk .ve evet başlamıştı artık yalnızdım başıma neler gelceğini hayal bile edemezdim...