Kapının girişinde sinsi bir çakal edasıyla belirmiş, usul usul yanına tünemiştim. Kolundan tutup kendime doğru çektiğim de karşı koyacak gücü kalmamıştı yavru ceylanımın ağlamaktan. Koydu başını omzuma gözyaşlarını ve burnunda ki sümükleri sürdükten sonra başladı saçma sapan konuşmaya. " söz vermişti ya, birdaha aldatmıcam demişti allahın belası nasıl yapar bunu bana" gibisinden ona göre fedakar cefakar, bana göre davetkar sözler söylemeye. Elimi omzunda bir o yana bir bu yana gezdirirken, zehirli kelimeleri fısıldadım kulaklarına. Garip ceylanım teselli ettiğimi sanarken ben rezervasyon yaptırıyordum onun kalbinde, maksadım bu restorantın en leziz yemeklerini italyan bir gurme gibi yemek istediğimi bilinçaltına sokup, sonra o yemekleri günlerdir yemek yememiş taklidi yapan yeşilçam aktörleri gibi yemekti. iki elimi yüzüne zütürüp gözyaşlarını sildim, " kimse senden değerli değil, sen seni hak edenlerle birlikte ol ki mutlu ol, mutlu olalım" diyerek üstü kapalı yemini atmıştım ceylanın, ama kokusunu aldı üstünü kapatsan ne olur? Ağlamaktan kızarmış gözleriyle, nihalin behlüle baktığı gibi ürkek ve marur bakarken, biraz yaklaştırdım yüzümü yüzüne. Derin derin nefes almaya başladı, polat alemdardan emir bekleyen memati gibi, önünde ki lokmayı yemek için komut bekleyen k9 gibi gözümün içine bakıyordu. Biraz daha yaklaşıp boynundan bir öpücük ile birlikte pompaya hazırım kokusunu içime çektim. Bu da onun vücudunun benim vücuduma okeyiydi. Gözyaşlarıyla ıslanmış tuzlu dudaklarını emercesine içime çeke çeke öptüm. Teşekkürlerini irili ufaklı dil dalberiyle sundu avcı kurbağam. Yüzünü biraz geri çekip gülümseyen suratını göstererek mutlu olduğunu, kendisini çatır çutur gibebileceğimin onayını verdi.

4-5 saniye baktım, baktım, baktım...
Ne mi yaptım? gibtim, evet çatır çutur gibtim, faydalandım. Han' da karnını doyurup hancının karısını gibtikten sonra herşeyi parçalayarak giden bizans yamyamı gibi mağdur ettim onu. Düşmüştü, yerden kaldırıp çukura attım onu, acımadım. Kanadını kırdım muhabbet kuşunun. Neden mi? Çünkü çağımız, günümüz bunu gerektirir. Ben her devrin adamıyım, pardon adam dedim. Çakalıyım. Bunu da yazın bir kenara, hadi eyvallah.