Daha iyisini yapabilcekken, gerekli olan her şey var iken yetenek azim kazanabilme potansiyeli var iken, sürekli garantiye fit oluyoruz ya hani. Çünkü azcık zütünü yorup daha iyisine çaba sarf etmek insanoğluna zor geliyor ya işte. Ha işte ondan dolayı belki de insanlar hak ettikleri yere gelemiyor bi türlü. Bi de böyle düşünelim isterseniz. Hayıflanıp durduğumuz, niye daha iyisini yapamıyorum diyişlerimiz, ben daha iyisini hak ediyorum halbuki nerdeyim diyişlerimiz belki de bizim geçmişimizde yaptığımız yanlış tercihlerimiz ve kolaya kaçışlarımızdır. Kimseye demeye hakkım yoktur ve haddim de değildir biliyorum ama az biraz da korkaklığımızdandır belki??? Kastettiğim aza kanaat etmeyen çoğu bulamazı çürütmek de değil. Kendimize inanabilmekten bahsediyorum. Lise talebesi ya da üniversite öğrencisi olmak ya da eline ekmeğini almış olmak da fark etmiyor bence dediklerime. Neden ucundan geçelim ki hayatın, işin, mesleğin, dersin, ödevin? Mal mıyız anlamıyorum. Neden işin içine girmekten korkuyoruz niye kolaya kaçıyoruz? Bunu kim yapabilir denilince çok basit bi görev bile olsa herkesin birbirinin suratına bakması da ne demek. Ne zaman korkak olduk bu kadar, ne zaman kolaya kaçar olduk, nerden öğreniyoz bu ezik büzük hareketleri? Güvenelim azcık kendimize yahu, çalışmak mı zor anlamıyorum zor olan nedir ki ayrıca ? Tıp okuyom ya hofffff en zoruuu, odtüde mühendislik okuyorum aman çok zorrr!!! Ulan sabah akşam direksiyon sallayan adamın işi daha mı kolay? Her sabah milletin çöplerini temizleyen belediye görevlisinin işi mi kolay? Nedir kolay olan?