kardes, ben denizli horoz seyahatin emektar bir kaptaniyim. yillarimi denizli acipayam arasi yolcu tasimakla gecirdim. o otobuste kah agladik kah gulduk, yazi yasadik, kisi yasadik. yeri geldi ben lastik degistirirken alelacele sigara icen yolcularin sempatik halleri, mola yerlerinde kaptanlar icin ayrilan masada enfes yemekler bana hep meslegimi sevdiren seyler olmustur. yine boyle bir gun emeklilik hayalleri ile koye yakin bir ev ararken bu siteyi buldum. artik ne ise gider olmustum ne de hayatta herhangi birseyi onemser. karim ve cocuklar evi terketti ben ise butun gunumu senin gibimsonik basliklarini takip edip sinirden deliriyordum. bazilarini print edip duvara asiyor uzerine kan rengi kirmizi keceli kalemle notlar aliyordum. birgun kapimi emektar muavinim muharrem caldi. beni karsisinda sac sakal perisan gorunce uzuldu ve bana incide mod oldugunu istersem senin ipni verebilecegini soyledi. o an sevincten gozlerim yasla doldu. ip adresini aldim, anadolu lisesine giden komsumuzun oglu oradan senin adresini bulup bana verdi. en son 22 sene once oz denizli seyahatin soforleri ve muavinleri ile yaptigimiz meydan muharebesinden sonra bahceye gomdugum essiz levyemi cikardim ve geliyorum huur cocugu.