Gök Çöke Yer Yarıla Atsız Atam Sağ Ola

Göğere ıssız acun Alp Er Tunga döngüsü,
Soyumdan dalga dalga aydınlığa ağ ola!
Tahtında asil ırkım, üç atlasta süngüsü
Yoluma yoldaşıma, muştum demir dağ ola;

Gök çöke, yer yarıla, Atsız Atam sağ ola!

Oklarım, sadaklarım, mızraklarım niceler
Ardınca solgun kalan destanları heceler.
Şafağım nesil nesil bitmek bilmez geceler
Paslanan türkülerde, pusatlarım zağ ola;

Gök çöke, yer yarıla, Atsız Atam sağ ola!

Tuğumla gök yeleli bin kurt ize dinende
Erler ki şahlananda, eyersiz at binende
Vaktinde bulut bulut yıldırımlar inende
Sagular, kır keçeden çadırıma cağ ola;

Gök çöke, yer yarıla, Atsız Atam sağ ola!

Yurt tutan er gözleyen tarih boyu nam arım
Yığında Oğuz Kağan, devletleşen umarım.
Kudrete körük deren kırk bismillah damarım
Mete’den tâ Mehmet’e Hay düğümlü bağ ola;

Gök çöke, yer yarıla, Atsız Atam sağ ola!

Çağlaya Kurtbala ki, tolun ardım çağlaya
Çatlayan kopuzlarda, elim kolum bağlaya
Adıma, muradıma, Dedem Korkut ağlaya
Ağlaya balballarım, feryadıma çağ ola;

Gök çöke, yer yarıla, Atsız Atam sağ ola!

3 Mayıs 2006 // T A R S U S


Hakan ilhan Kurt