ilk başta yaşadığım bu hüznün ona karşı beslediğim derin bir aşk olduğunu düşünüyordum bir zaman sonra bunun bir sevgi değil tamamen bir hayalkırıklığı olduğunu anladım. daha detaylı bahsedeyim umarım yardımcı olur.bu olaylar olduğunda yaklaşık 8-9 ay ayrı kaldık aynı sınıftayız birbirimizin mecburen yüzüne bakıyoruz mezuniyete yakın bu adam it gibi peşimden geldi karşıma geçtiğinde hiç birşey hissetmedim bir tiksinmeden başka o yok dememle yetinmedi mezuniyetimde tüm arkadaşlarım içinde bir evlilik teklifi aldım yine hayır asla derken içim cız etmedi .en son 4 ay önce aradı ağladı zorladı özürler diledi dönmek istedi sanki konuştuğum sokaktaki herhangi biriymiş gibi cevap verdim ne bir heyecan ne bir isteğim vardı. olaylar olduğunda elbet sinirim vardı ama bu olaydan öğrendiğim insan elde edemediği şeylerin kölesidir cümlesini bana öğretti.