yarın kvc sınavım var ve ben buna takıldım, madem biraz fikir-dert paylaşayım... bi yandan bu hikayedeki "bin"in sen olduğu ve aslında yaptıklarından pişman olduğun veya en azından şu anki halinden memnun olmadığın, emelle daha mutlu olacağını düşündüğün(kıza yaptıklarından zerre pişmanlık duymadan, sırf kendi mutluluğunu düşünüp) aklımdan geçiyo ihtimal olarak.

diğer yandan da kendimi düşünüyorum. zamanında hoşlandığım, platonik bi şekil içim içimi yediğim kızlar oldu, açılmak için pek fırsatım olmadı(farklı okullar, dershane ortamında farklı sınıflar... ) ben de bin değildim açıkçası tipim de çocuk gibiydi dalga geçilsin istemiyordum. lise sonda hazırlık sanarlardı. (hala daha öyle olmamak için saçım sakalım uzundur, en azından bi sebep bu) ama hep düşünmüşümdür, benim arkamdan içini yiyen kızlar var mıdır, bana ilgi göstermeye çalıştı da ben anlamadım falan şeklinde. hala daha hiç kız arkadaşım olmadı. hayatla ilgili çok karmaşık ve büyük hayallerim var. kız arkadaşım/eşimden neler beklerim diye düşünüyorum ve karşımdakinden çok fazla şey beklediğimi düşünüyorum bu sebeplerle, ve insanları böyle şeylerle zorlamak içime sinmiyor, sürekli anlaşmazlık kavga gürültü ve hele karşımdaki kızın üzülmesi en son istedğim şeylerden...

sen o binsin veya değilsin. belki ne bileyim her gün aynı ortamdayız ama birbirimizden habersiziz. neyse işte ben de içimi döktüm bu şekil. neyse o kızı seven o arkadaşın(hani o bin olmayan) söyle sahip çıksın ona. kız ona gram bişi hissetmiyosa bile. forrest gump geldi aklıma duygulandım yine...