Yıl 2005 5. sınıfın yazı sanırım asılmaya yeni başladığım zamanlar. Sabah akşam tokatlıyorum çavuşu gibimin asıl işlevini öğrenmenin heyecanıyla. Herneyse bi gün uyandım baktım evde kimse yok hemen keyiflendim açtım pc yi o zamanlar ferre falan bilmiyorum tabi yazdım googla mini etekli kızlar diye başladım asılmaya işimi hallettim tam duşa gircem babam geldi eve, oğlum abdest al cumaya gidiyoruz dedi. Gelmek istemiyorum ben dedim, başımıza ateist mi olcaksın dıbınakodum dedi bi şey diyemedim tabi.
Ulan ben ne bileyim o günün cuma olduğunu ezan da okumaya başladı dedim taku yedim. Fake abdest aldım hemen. O zamanlar da cenabet camiye girersem dinden çıkacağımı cinlerin şeytanların beni sabah akşam çarpacağını sanıyordum çocukluk işte.
Yolda giderken bahane bulmaya çalışıyorum ama aklıma hiç bir şey gelmiyo camiye 30 metre kala bi araba park etmeye çalışıyodu dedim fırsat bu fırsat atladım önüne adam aniden bastı frene baktım bu bana çarpmadı ben arabanın üstüne atladım. Artık ne kadar saçma göründüyse arabadan inen adamla babam sen nasıl bi salaksın diye tokatlamaya başladılar adam bana yannanımda kafa vsr sende yok demişti (hala o küfrü duyunca içerlerim) başladım ağlamaya içten içe seviniyorum cumadan yırttım diye. En son babam gibtirol git eve dedi bu da böyle bi anımdı tamamı gerçektir..