ezio auditore da firenze

,sessizlik. sessizlik. bundan yirmi iki yıl önce, şuan durduğum yerde duruyordum - ve sevdiğim insanların, arkadaşım dediğim ama bana ihanet edenler tarafından öldürülmesini izliyordum. intikam zihnimi gölgeledi. eğer bana akıl verip içgüdülerimden ötesini görmemi sağlayan birkaç yabancı olmasaydı bu beni çoktan tüketecekti. bana cevapları asla sunmadılar ama kendi kendime öğrenmem için rehber oldular. kimsenin bize ne yapmamız gerektiğini söylemesine ihtiyacımız yok. ne savonarola'nın, ne de medici'nin. kendi yolumuzu seçmekte özgürüz. bizden özgürlüğümüzü almaya çalışanlar olacaktır, ve birçoğunuz bunu seve seve vereceksiniz. fakat bizi insan yapan, doğru olduğunu düşündüğümüz şeyi seçme özelliğimizdir. size cevapları verecek, doğru yolu gösterecek bir kitap ya da öğretmen yok. kendi yolunuzu kendiniz seçin! beni takip etmeyin ya da bir başkasını.

Requiescat in a pace...

https://www.youtube.com/watch?v=O0i6YFrSs6c