Hikayem.. bundan günler önce iki dal sigara için 26 kişi seferber olmuştuk, cezaevinde yatarken. bilirsiniz sübyan koğuşlarının pisliğini, acısını,derdini, sesini.. bizde 26 kişiydik işte bi avuç çocuktuk o zamanlar. hemen hemen hepimizi sigara kullanıyorduk ve cezaevi yönetimi bizleri spora teşvik etmek için 18 yaş altına yasaklamıştı sigarayı. sigara krizlerim tutuyordu benle birlikte koğuştakilerle, kağıt yakıp dumanı içimize çektiğimizi hatırlarım o derece krizdeydik. derken ortak bi çözüm aramaya koyulduk ve havalandırmalarımız arasında yaklaşık 50 metre bulunan ek-9 koğuşuna bi pusula yolladık. (pusula:cezaevlerinde karşı,yan koğuşlarla iletişim aracı, genelde bi parça kağıdı yazılır ve kağıdı tahta çubuğa sarıp yollarsın) kağıda da şöyle yazmıştık " öncelikle size yakın bize uzak olan o mert ve delikanlı ellerinizden tutar yanaklarınızdan öperiz sevgili abilerimiz! bildiğiniz gibi sigara bize yasaklandı ama biz içmek istiyoruz varsa sizin fazla sigaranız bize yollarsanız seviniriz, teşekkürler" bunu ben yazmıştım koğuşta lisansı en yüksek olanda bendim ya.neyse yolladık bi ıslık çaldılar alınmış pusulamız. yaklaşık bi on dakika sonra cevap geldi " bizim de sigaramız az kouşta kimsede sigara kalmamış ancak bize yetecek kadar, size iki tane yolluyoruz varsa sizde bize 2 tane ton balığı yollayın ". cezaevi kahvaltılarının vazgeçilmezidir kızartılmış tonbalığı, semaverde kızartıp yerdik sabahları hey gidi. neyse alışverişe dönersek sardık 2 ton balığı bağladık çubuğa eywallah yazısınıda keçeli kalemle yazdık üstüne ve yolladık. 26 kişi gelecek iki sigarayı bekliyorduk ne garip gelirse birini bu öğle yemeğinden sonra birini de akşam içecektik. içecektik dediysemde herkes bi nefes alıcaktı o kadar işte. bi ıslık çaldılar pusulayı ve emanetinizi yolluyoruz manasında herkes başını göğe kaldırdı ve bakakaldı .. o da ne.. tam bir hayal kırıklığı yolladıkları pusula çatıda kaldı.. biz yine ayıp olmasın diye geldi eywallah ıslığına çaldık ve yakalaşık 7 metre yukarımızda olan sigarayı nasıl indireceğimizi düşünmeye başladık. hava kapalıydı biraz akşama herhalde yağmur yağacaktı ve çatıdaki güzelim 2 dal kırmızı larkımız ziyan olacaktı. bunu engellememiz lazımdı. başladık yemek masalarını birleştirmeye 2 kişi nöbete bıraktık biri avlunun biride içerinin kapısında gardiyanları kolluyordu. çatıya çıkmak firara teşebbüs sayılırdı o yüzden gardiyanlar bu konuda çok hassastı yakalarsa o gün havluya soğuk su dökerler kışın ortasında çıplak ayakla o suyu ufacık bir delikten çıkarmamızı ve havalandırmayı tertemiz yapmamızı isterlerdi, namussuzlar.bu çok riskliydi çünkü çatının hemen arkasında nöbetçi asker vardı ve bizi görürse ya bize sıkardı ya da gardiyana haber verirdi. biz diyarbakırın cesaretli çocukları olarak bunları göz önüne aldık ve masaları birer merdiven misali kullanmaya başladık. en üst masaya da çıktıktan sonra baver eline aldığı çekpasla pusulayı indirmeye çalışıyorduki oda ne içeriye bir baskın ! gardiyanlar toplandı küfretmeye başladılar " ulan oruspu çocukları ne işiniz var lan sizin orda, yoksa kaçıyormusunuz he ! gözleri direk baveri kesti en üstte bulunan oyduya, direk 26 kişi ip gibi sıraya dizilmemizle üç gardiyan sıra sıra tokatladı bizi. temizinden üç tokat yedikten sonra yarın sabah saat beşi onaltı geçe havalandırmaya buz gibi su döktüler. şubatın başındaydık eşofmanlarımızı dizimize kadar çektiken yalın ayak başladık suları üstümüze doğru çekmeye. saat tam öğlen onikiye kadar ayaklarımı hissetmiyordum bu nasıl bir acıdır bilemezsiniz. aradan bi kaç saat geçti yine aynı neşemiz yerine gelmeye başlıyor diyoruz sigarasızda yaparız falan filan,o sırada rüzgarın azizliği ya çatıdan aşağıya bi pusula indi ve içinde iki dal sigara. sakladık içmedik. ben sigaralardan daha güzel tat alalım diye izmaritindeki süngeri çıkartıp esrar zıvanası taktım. akşam yemeğinden sonra ilkini yaktık ve o bir nefes ciğerlerimize dolmaya başladı. herkes mest olmuş durumdaydı, yediği dayağı ve ayağını acısını hisseden tek kişi kalmıştı o da sigara içmiyordu.