Bu nasıl hayat lan? Tüm çocukluğum fakirlik içerisinde geçti amk. Babam gariban bir işçiydi, yılların alın teri emeğiyle büyüttü bizi. sonuç ne peki amk? kardeşim zeka geriliğine sahip. annem onunda, hayatımızın taktanlığınında etkisiyle sinir hastası oldu amk. Ben desen istemediğim bölümü kazandım, yaş oldu 24 hala 2. sınıftayım dıbına koyayım. daha 2 yıl dıbını ırzını gibtiğimin üniversitesindeyim. üstüne üstlük üniversite ortamı yannan gibi. hani kızlar am züt meme falan beklediğimden değil, sağlam adamlar çıksa ona da razıyım. hala 15-16 yaşlarındaki ergenlik kafasını yaşıyor huur çocukları, koca arayan kızlardan tut, kız ortdıbına girmek için şekilden şekile giren 2. sınıf pis kokulu insan modülleri aq. birçok kişiyle kavgalıyım aq bölümünde. 3-5 adam var yanımda, onlarda kaypak zaten, gel önemli acil durum var desen kılını kıpırdatmayacak muallak oğlu muallakler. ikinci üniversite okuyorum birde işe yarar diye, anasının amı gibi oraya para vermek zorundayım birde. onun için çalışmaktan belim budum ağrıyor, ama hala parayı denkleştiremedim aq. kız olayları desen, gençliğimin aşkı, uğruna kitap yazdığım kız hiç sevmedi bile beni aq, sadece bir ara yakınlaştıydık o kadar. Bir de başka şehirden konuştuğum kız vardı, o da beni aldattı gitti. eski dostlar desen biriyle gibimden bir su meselesine bozulduk, diğerleri de çalışıyor zaten. kısacası dostlar, gib gibi hayatım var. ah be babam, hala çırpınırsın şu aile için. seviyorum seni.