babam 25 yıllık usta ama aldığı maaş 1200

kredi borçlarına gidiyor zaten yarısında fazlası.

annem sırf ben üniversite okuyayım diye işe girdi 1.5 sene önce ve onun sayesinde okuyorum.

bu aralarda baya sıkışığız. bir tek ayakkabım var o da baya eskidi. güzel bir ayakkabı alayım diyorum fazla değil 40-50 lira olsun ama sağlam olsun yırtılmasın. anneme söylemeye çekindim zaten 20 yaşındayım amk. söylerken bile utanır insan. ama nasıl olduysa anladı ve ticket kartını verdi. param yok eğer ticket geçen ayakkabıcı varsa git al. o da biliyordu olmadığını ama dayamadı amk. acıtasyon değil bak ciddiyim. ayakkabı çöp oldu olacak. aldım kartı semtte ayakkabıcıları gezdim. 4 tane gezdim kart geçmiyor. 5. cide tanımadığım bir dükkana girdim s.a a.s abi ticcket geçr mi ? geçer ama taksit yok. tamma abi seçtim beğendim bir ayakkabı 40 liraydı. ayakkabıyı kabına koydu poşetledi kasaya geçtik karttan para geçecek. ne olsa adaletini gibersiniz bu dünyanın? bakiye yetersiz. suratıma baktı. bende ona baktım. birkaç saniye geçti. abi adalet var mı? dedim. neyyy diye cevap verdi. yok birşey abi hayırlı işler deyip çıktım. gelirkende kartı konteynıra attım sinirden.

edit: çalışın diyenler sanki denemedim mi sanıyonuz? sakatım ben sırtımdan yoldan yürürkn bile ağrı giriyor. bırak bir işi spor bile yapamayacak durumdayım. önce bir düşünün bu nedne çalışmıyor diye? aramadım mı sanıyorsunuz? 2 hafta çay bahçesinde çalıştım. sırtım daha kötü oldu doktor yüzmelisin yoksa ameliyat oalcaksın yeniden dedi. ameliyatta masraf zaten para yok. biraz anlayışlı olun. önyargılarınızdan kurtulun (bkz: )